Masz astmę, nadciśnienie bądź też inną przewlekłą chorobę? Chcesz pojechać do sanatorium w góry czy nad morze, ale pozostaje to poza finansowymi możliwościami? Nic bardziej mylnego – z ZUS możesz wyjechać za darmo.

2012 rok to szesnasty rok realizacji programu rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej prowadzonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Celem takiej rehabilitacji jest przywrócenie zdolności do pracy osobom, które w następstwie choroby są zagrożone długotrwałą niezdolnością do pracy i jednocześnie rokują odzyskanie tej zdolności po przeprowadzeniu rehabilitacji.

Osoby, które mogą zostać skierowane na rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS:
- ubezpieczeni zagrożeni całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy,
- osoby uprawnione do zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego po ustaniu tytułu do ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego,
- osoby pobierające rentę okresową z tytułu niezdolności do pracy.

Z rehabilitacji leczniczej mogą skorzystać osoby pracujące, zagrożone całkowitą lub częściową niezdolnością do pracy, jak również przebywające na zasiłku chorobowym, osoby pobierające świadczenie rehabilitacyjne bądź też okresową rentę z tytułu niezdolności do pracy. Muszą jednak spełniać podstawowy warunek - rokować odzyskanie zdolności do pracy. Oceny w tym zakresie dokonuje lekarz orzecznik ZUS.

Krok po kroku do sanatorium

Wydane przez lekarza orzecznika ZUS orzeczenie jest podstawą skierowania na rehabilitację leczniczą. Orzeczenie takie może być wydane m.in. na wniosek lekarza prowadzącego, pod którego opieką pacjentka się znajduje. Jeśli lekarz nie stwierdzi przeciwwskazań medycznych do rehabilitacji, może wypełnić wniosek („wniosek o przeprowadzenie rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej”) na dowolnym druku. Można również skorzystać ze wzoru wniosku opublikowanego na stronie internetowej www.zus.pl, w sekcji „Prewencja i rehabilitacja”. Wniosek musi zawierać: dane osobowe oraz informacje medyczne (rodzaj schorzenia, aktualny stan zdrowia pacjenta), dane na temat wykonywanego zawodu.

Wypełniony przez lekarza wniosek należy złożyć w najbliższej placówce ZUS-u. Lekarz orzecznik ZUS może również wydać orzeczenie o potrzebie rehabilitacji leczniczej w wyniku:

- kontroli prawidłowości wystawienia zwolnienia lekarskiego,
- badania dla celów przyznania świadczenia rehabilitacyjnego,
- badania dla celów przyznania renty.

Nic nie zapłacisz

Zakład Ubezpieczeń Społecznych ponosi pełne koszty rehabilitacji leczniczej. Koszty te obejmują: opiekę medyczną, zabiegi lecznicze, wyżywienie oraz zakwaterowanie. ZUS zwraca również równowartość kosztów podróży z miejsca zamieszkania do sanatorium i z powrotem „do wysokości kosztu przejazdu najtańszym środkiem komunikacji publicznej”.

Nad prawidłowym przebiegiem rehabilitacji czuwa zespół specjalistów  - w trakcie turnusu pacjenci znajdują się pod opieką zespołu fachowców złożonego z lekarzy, fizjoterapeutów, psychologów i pielęgniarek. Program rehabilitacji jest kompleksowy i obejmuje ćwiczenia oraz zabiegi fizykalne (m.in.: kinezyterapia indywidualna i zbiorowa, ćwiczenia w wodzie, zabiegi  fizykoterapeutyczne z zakresu ciepłolecznictwa, krioterapii, hydroterapii, leczenia polem elektromagnetycznym, a także masażu klasycznego i wibracyjnego), oddziaływania psychologiczne, edukację zdrowotną i promocję zdrowia. Rodzaj i liczba zabiegów są dostosowane do indywidualnych możliwości i schorzeń osoby skierowanej na rehabilitację.

Rehabilitacja lecznicza w ośrodku rehabilitacyjnym powinna trwać 24 dni, ale jej czas może być przedłużony lub skrócony przez ordynatora ośrodka rehabilitacyjnego, po uzyskaniu zgody ZUS, w przypadku:

- pozytywnego rokowania co do odzyskania zdolności do pracy po przedłużonym czasie trwania rehabilitacji,
- wcześniejszego przywrócenia zdolności do pracy,
- zaistnienia innych przyczyn leżących po stronie osoby skierowanej na rehabilitację.

Po zakończeniu procesu rehabilitacji ośrodek wydaje kartę informacyjną o przebytej rehabilitacji leczniczej, w której są odnotowane: przebieg rehabilitacji, dynamika uzyskanych zmian w stanie funkcjonalnym, aktualne badania diagnostyczne oraz zastosowane leczenie.

Jeśli ktoś w danym roku skorzystał już z rehabilitacji na koszt ZUS, może od razu starać się o ponowny wyjazd. Nie ma tu ograniczeń ilościowych – obowiązuje jedynie kryterium związane z faktem, że brak leczenia lub rehabilitacji może spowodować utratę zdolności do pracy.

A może na miejscu?

ZUS finansuje nie tylko pobyt w sanatorium, ale również leczenie w systemie ambulatoryjnym – na miejscu. Na skierowanie mogą liczyć osoby:

- ze schorzeniami narządów ruchu i z problemami z kręgosłupem (m.in. po złamaniach rąk i nóg);
- ze schorzeniami układu krążenia (m.in. po leczeniu kardiologicznym);
- ze schorzeniami układu oddechowego (m.in. astma);
- ze schorzeniami psychosomatycznymi (m.in. wszelkiego rodzaju nerwice);
- ze schorzeniami onkologicznymi – po operacji nowotworu gruczołu piersiowego.

Przeniesienie założeń polskiej szkoły rehabilitacji do prowadzonego przez ZUS programu, a także nastawienie na kompleksowość, podnosi jego skuteczność i efektywność. Musimy również pamiętać, że wczesne rozpoznanie choroby i wdrożenie właściwego leczenia i rehabilitacji, służą poprawie stanu zdrowia i zapobieganiu ewentualnym trwałym następstwom chorób, długotrwałemu leczeniu i niezdolności do pracy.

autor: Justyna Gul